சுரேஷ் எழுதுகிறான்

        சக இலக்கிய  வாசகரும் எனது தோழியுமான திருமதி. மேரி எர்னஸ்ட்  கிறிஸ்டி அவர்களின் முதல்  சிறுகதை  இது.   மேரியின் நினைவெழுகிறது. வேளாங்கண்ணி கான்வெண்ட்டில் ஒரு குயர் கோடுபோட்ட நோட்டில் கதையெழுதிக் கொண்டிருப்பாள். மாநிறம். சிறிய வட்ட முகம். ஒல்லியான தேகம். முழு பாவாடை சட்டை போட்டிருப்பாள். பதினைந்து வருடங்கள் ஆகின்றன. இந்நேரம் அந்த நாவலைப் பிரசுரித்திருப்பாளா தெரியாது. ஒரு இரண்டு பக்கங்கள் கூட வாசித்திருக்க மாட்டேன். கான்வெண்ட் அம்மாங்க கூப்பிட்டுவிட்டார்கள். மூன்று அம்மாங்கள் இருந்தார்கள். அதில் ஒருவர் மெழுகுவர்த்தி அம்மா. ஒருவர் நிர்வாக அம்மா. ஒருவர் பூஜை அம்மா. நிர்வாக அம்மா சமையல் நிர்வாகத்தையும் கவனித்துக் கொள்வார். சமையல் செய்யும் துருதுரு அரைக்கால் பாவாடை சட்டை போட்ட சிறிய பெண் ரோசி ஏழாவதுதான் படித்திருப்பதாக சொன்னாள் அவளுடன் சேர்த்து நாங்கள் ஐந்து பேர் தங்கியிருந்தோம். தினமும் ஃபாதர் காலை 0630க்கு வந்து திருப்பலி நிறைவேற்றுவார். பலிபீடத்தை நாங்கள் பூஜையம்மாவுடன் சேர்ந்து அலங்கரித்து திருப்பலிக்குத் தயார் செய்வோம்...

                       சிறு வயதில் ஆத்தா  வீட்டிற்கோ ( திருவாரூர்  உட்கிராமங்களில்  பாட்டியை  ஆத்தா  என்று அழைப்பதே வழக்கம்) பெரியம்மா  வீட்டிற்கோ செல்லும்  போது  ஒன்றை கவனித்திருக்கிறேன். வீட்டு வாசல் வரை மட்டுமே  அம்மாவின்  கை என்னைப்  பற்றி  இருக்கும். திண்ணையிலேயே  மாமாவோ பெரியப்பாவோ என்னை இழுத்துக் கொள்வார்கள். அம்மா அவளுடைய  உலகத்திற்குள்  சென்று விடுவாள். உறவினர்  வீடுகள்  ஒவ்வொன்றும் ஒவ்வொரு  மாதிரி. இருந்தும்  அங்கு காணப்படும்  பொதுவான ஒன்று வீட்டின்  பின்புறம்.  ஆத்தாக்களும் பெரியம்மாள்களும் சின்னம்மாள்களும் கூடியிருக்கும்  இடம் வீட்டின் பின்புறமே. நான்கைந்து  வயதாகும்  வரை ஆண் பிள்ளைகளுக்கு  வீட்டின் குளிர்ந்த இருண்ட பின்புறம்  என்பது  இன்னொரு  கருவறை. கூட்டுக்  கருவறை. அதன்பின் அங்கு இடம் கிடையாது. பாட்டிகளின் அன்னைகளின் சிரிப்பொலிகள் மட்டும்  இன்னும்  செவி...

                             ஏழாம்  வகுப்பு  படிக்கும்  போது அழகுமுத்து எனக்கு  தமிழாசிரியர். உமா பார்வதி என அவருக்கு  இரண்டு  மனைவியர். அவ்வயதில் இரண்டு மனைவிகளுடைய முருகனிலிருந்து கிட்டத்தட்ட  அதே பெயருடைய  என் தாத்தா  வரை அனைவரையும்  நான்  குற்றவாளிகளாகவே கருதினேன். அது போன்றே அழகுமுத்து “அய்யா” மீதும்  ஒரு சிறு  வெறுப்பு. ஆனால் இன்று  யோசிக்கும் போது அவ்வெறுப்புக்கு வேறு காரணங்கள்  தெரிகின்றன. உண்மையான  காரணங்கள். நான்  சந்தித்த இரண்டாவது  “கண்டிப்பான” ஆசிரியர்  அவர். முதலாமானவர் தொடக்கப்பள்ளி தலைமையாசிரியர் சுப்ரமணியம். ஆனால் ஒரு முறை  அவர்  இரு சக்கர  வாகனத்திலிருந்து விழுந்து  விபத்து ஏற்பட்ட  போது அவர் அரற்றியதை  கேட்க நேர்ந்ததால்  “இவருக்கா பயந்தோம்” என்றொரு  அலட்சியம் ஏற்பட்டுவிட்டது. அழகுமுத்து  நல்ல அடர் கருப்பு  நிறம். குள்ளமான  மனிதர். முழுக்கை வெள்...

அன்பு  நண்பர்களுக்கு  வணக்கம்     தினமலர்  நாளிதழில்  எழுத்தாளர்  திரு. ஜெயமோகன்  அவர்கள் “ஜனநாயக  சோதனைச் சாலையில்” என்ற தலைப்பில்  எழுதிய  தொடர் கட்டுரைகள்  வாக்களிப்பது  குறித்த பெருமிதத்தை  வாசித்தவர்களிடம் உருவாக்கி  இருக்கும்  என நம்புகிறேன். அத்தகைய  பெருமிதத்துடன்  சக குடிமகனாக  நான்  உணர்ந்தவற்றை உங்களுடன்  பகிர்வதே இக்கட்டுரையின்  நோக்கம். இனி…               நம்முடைய அரசியல்  ரீதியான  பரிணாம  வளர்ச்சியை  உற்று நோக்கும்  போது  ஒன்று  புலப்படும். அரசாட்சியில்  பங்கேற்பவர்களின் எண்ணிக்கை  கூடிக்  கொண்டே  வந்திருக்கிறது  என்பதை  கவனிப்பவர்கள் உணர முடியும். பழங்குடி  இனங்கள்  பெரும்பாலும்  தலைமை  அற்றவை.  வலுவான  தலைமை  இல்லாத  எந்தவொரு  இனக்குழுவும் நீடிக்க  முடியாது. இவ்வுண்மையை...

நுண்ணுணர்வும்  நுகர்வுணர்வும் அந்நியமாதலும் ஆனந்தமாதலும்    என்ற கட்டுரையின்   தொடர்ச்சியாக இதனைக்   கொள்ளலாம்   எனினும்   இதன் பேசுபொருள்   தன்னளவில்   தனித்ததும் கூட. தலைமை  என்பது  அனைத்துத்  துறைகளிலும்  மதிக்கப்படும்  அறிவுடையவர்களால் விரும்பப்படும்  ஒன்றாகவே  இருந்து  வந்துள்ளது. ஒப்பு நோக்கும்  போது ஒரு தொழில் நிறுவனத்தில்  சற்று உயர்ந்த நிலையில்  இருக்கும்  ஒருவர்  ஒரு மாவட்ட  ஆட்சியரை விட அதிகம்  சம்பாதிப்பவராகவும் அதிக  சுதந்திரம்  உடையவராகவுமே இருப்பார். இந்திய  குடிமைப்  பணித்  தேர்விற்கு  உந்துதலோடு தீவிரமாக  தயார் செய்யும்  ஒரு மாணவருக்கு பெரும்பாலும்  இது தெரிந்தும்  இருக்கும். இருந்தும்  பெரும்பாலான  திறன் நிறைந்த  மாணவர்கள் தொடர்ந்து  குடிமைப்  பணிகளை நோக்கி  உந்தப்படுவது ஏன்? பெரும்  பணம்  சம்பாதிக்கும்  வேலையை  விடுத்து  லாபம் ...

ஒரு சமூகம் தன் கலை வடிவங்கள்  (இசை, ஓவியம், நடனம், எழுத்து போன்றவை) குறித்து  நுண்ணுணர்வும “மந்தைத்” தன்மை இல்லாத சுய ரசனை  சார்ந்த  பார்வையையும் உருவாக்கிக்  கொள்ளும்  போது  தான்  தனித்த  அடையாளங்கள்  கொண்ட  பன்மைத் தன்மை  அச்சமூகத்தின் முகமாக  அமைந்து வலுப்பெறும்.  பெரும்  பொருட்செலவிலும் அதிகமான  மனிதர்களின்  உழைப்பினாலும் உருவாக்கப்படும்  திரைப்படத்திற்கும் இக்கூற்று பொருந்தும். சுய ரசனை  சார்ந்த  பார்வையை  திரைப்படத்தின் மீதும்  உருவாக்குதே என் விமர்சனத்தின் நோக்கம். இனி….        படத்தின்  பெயர்  மற்றும்  முன்னோட்டத்திலிருந்து (ட்ரைலர்) இதுவொரு நேரத்தில்  பயணிக்கும் வகையான  அறிவியல்  புனைவுத்  திரைப்படம்  என்ற எண்ணம்  ஏற்கனவே  உருவாக்கப்பட்டிருந்ததாலும் இயக்குநரின்  முந்தைய  படம் (யாவரும் நலம்) அளித்த  நம்பிக்கையாலும் இப்படம்  ஒரு நேர்மறையான எதிர்பார்ப்பின...

       அந்நியமாதலும் ஆனந்தமாதலும் வெகுநேரம்  குனிந்த  படியே  மண்வெட்டியால் தரையை  வறண்டிக் கொண்டிருந்து விட்டு நிமிர்ந்த  போது இடுப்புக்கும்  மார்புக்கும்  இடையே  ஒரு கூச்சம் தோன்றியது. பல நாட்களாக  ஒரு வேலையும்  செய்யாமல்  இருந்ததன்  பலன். இருந்தும்  ஒரு மணி நேரத்திற்கும் மேலாக  தொடர்ந்து  மண்ணைக்  கிண்டினேன். உடல் முழுக்க வியர்வை  வழிவதை  பார்த்த  போது  திருப்தியாக  இருந்தது. மார்பிலிருந்து வயிற்றின்  வழியாக  கைலிக்குள் போன வியர்வைத்  துளிகள்  கூச்சத்தை ஏற்படுத்தின. ஒரு தோட்ட  வேலை செய்பவர்   நான்  கொடுத்த  ஒரு மணி நேர உழைப்பை  கிண்டல்  செய்து  விட்டு  கடந்து சென்று விடலாம். ஆனால்  எனக்கு அது மகிழ்ச்சியைக்  கொடுத்தது. ஏன் என யோசித்த போது நினைவெழுந்த வார்த்தை “அந்நியமாதல்”. அப்படி  என்றால்? ஒரு பொருளை உற்பத்தி  செய்வதற்கு  ஒரு உற்பத்தியாளன் நேரடியாக  எவ்வளவு...