சுரேஷ் எழுதுகிறான்

கம்பளிப் படுதாக்கள் விரிக்கப்பட்ட கூடாரத்தை நோக்கி சுனதன்  நடந்தான். கூடாரத்திற்கு வெளியே வெற்றுடலுடன் சிலரைப் படுக்க வைத்து அரக்கினை உருக்கி  மார்பிலும் தொடையிலும் முத்திரையிட்டனர். வண்டல் மணல் பரப்பப்பட்ட வலுப்போர்  கொட்டடி பகலிலும்  இருண்டிருந்தது. தீப்பந்தங்களின்  சடசடப்பு உள் நுழைந்த போது சுனதனுக்கு  ஒரு வித நடுக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. பின்னிருந்து ஒரு கை அவனை தள்ள முயன்றது. தள்ளிவிடும் எண்ணத்தோடு அவன் மீது கொடுக்கப்பட்ட விசை அவனை அசைக்காதது கண்டு தள்ளியவன் விழி விரித்தான். "உன் பெயர்?" என அங்கு வந்த கொட்டடிப் பணியாள் கேட்டான். "சுனதன்" போர்முறைகளை அறிவிப்பதற்கு  மணி ஒலித்தது. கலைந்து நின்றவர்கள்  ஒவ்வொருவராய் வந்தமர்ந்தனர். ஐம்பது  பேராவது அங்கிருந்திருக்க வேண்டும். பெரும்பாலும் உடல் பருத்த சிறியவர்கள். அவர்கள்  கண்களில்  பயமும்  நடுக்கமும்  தெளிவாகவே தெரிந்தது. கொட்டடிப் பணியாள் அறிவிப்பினைத் தொடர்ந்தான். "உங்களுக்கு  இரு வாய்ப்புகள் உள்ளன. எதிர்  நிற்பவனை அரை நாழிகைக்குள்  கொல்லுதல் அல்...

பாலை கடந்ததன் தடங்கள் தென்படத் தொடங்கின. மேற்கிலிருந்து  பறவைகள் கலைந்தெழும் ஒலி கேட்கத் தொடங்கியது. சுனதன்  தன் மனதில்  ஒரு இதம் பரவுவதை உணர்ந்தான். அதற்கென  தன்னை நொந்து கொண்டான். பாலையும்  சோலையும் வேறுபடுவதை ஆழ்மனம்  இன்னும்  உணர்கிறது என்ற எண்ணம்  அவனை துணுக்குறச் செய்தது. பசும் பரப்புகளைக் கண்டதும் நிரத்துவன்  துள்ளத் தொடங்கியது. மதீமம் என்றொரு ஆறு பாலையைக் கடந்ததும்  தொடங்குமென மாசறியான்  சொல்லியிருந்தார். அவ்வாற்றுக்கு கரையெடுக்கும் பணிகள்  நடந்து கொண்டிருப்பதை  சாலைகள்  காட்டின. அடர் கருப்பு நிறத்தில்  திட்டுகளாய்  ஒட்டியிருந்தது  மாட்டு வண்டிகளில்  கொண்டு செல்லப்பட்டது கரை மண். பொழுதடைந்திருந்ததால் சாலை வெறிச்சிட்டுக் கிடந்தது.  ஒரு காத தூரம்  பயணித்த பின் நிரத்துவன்  இடப்பக்கம்  தலை திருப்பினான். நினைவுகளில்  ஆழ்ந்திருந்த சுனதன்  இடப்பக்கம்  நோக்கினான். கொதிக்கும் மீன் வாசம் எழுந்தது. சாலையில்  இருந்து  பிரிந்த ஒற்றையடிப் பாதையின்  ம...

சகேரீதம் வீழ்ந்த பிறகு மாவலியருக்கு எதிர்ப்பென ஏதும் எழவில்லை. சகேரீதத்தை துணைத்த அத்தனை கூட்டரசுகளும் பணிந்தன. மாவலியத்தின் எல்லை விரிந்த வண்ணம் இருந்தது . அடர் கானகங்களில் வாழ்ந்த குடிகள் வரை சென்று தொட்டது மாவலியரின் பெரும் சேனை. எதிர்ப்பவர்கள் மறுமொழி இன்றி கொன்று வீழ்த்தப்பட்டனர். குடி முறைகள் பகுக்கப்பட்டன. ஊர் எல்லைகள் வகுக்கப்பட்டன. மாவலியத்தை கட்டுவதொன்றே கடனென உழைத்தனர் மக்கள். தீருந்தோறும் மேலு‌ம் உறிஞ்சவே விழைவேறும் என்பதைப் போல வலுவிழந்தவர்களை மென்று உமிழ்ந்தது மாவலியம். மாவலியர் இருக்கும் போதே இல்லாமல் ஆகிக் கொண்டிருந்தார். அமைச்சர்களும் அணுக்கர்களும் மனைவிகளுமன்றி மாவலியரை கண்டவர் கிடையாது. ஆனால் பிறக்கும் ஒவ்வொரு கருவும் அப்பெயர் கேட்டு திகைத்தது. சோர்ந்தது. தான் பிறந்ததின் நோக்கம் தான் உருவாவதற்கு முன்பே தீர்மானிக்கப்பட்டுவிட்டதென அறிந்து அரற்றியது. அவர்களின் கதைகளிலும் கனவுகளிலும் மாவலியரே நிறைந்தார். கனவில் ஒவ்வொரு பெண்ணும் நூறு முறை அவரைப் புணர்ந்தாள். ஒவ்வொரு வீரனும் ஆயிரம் முறை அவரைக் கொன்றான். ஒவ்வொரு மதியாளனும் கோடி முறை அவரை வென்றான். சிற்றூர்களுக்கு செம்...

    மாவலியன் அரியணை  அமரவில்லை. ஒவ்வொரு  நாளும்  ஒரு நிலம்  அவன் வெல்வதற்காக  காத்து  நின்றது. தன் நிலம்  நோக்கி  மாவலியன்  வருகிறான்  என்று  அறிந்ததுமே மன்னர்  பலர் மணிமுடியை  அரியணையில்  வைத்து  நகரொழிந்தனர். முமனகம் என்ற சிற்றரசின்  தவைவன் “மாவலியனை  மண்ணில் சாய்ப்பேன். என் உயிர்  இவ்வுடல் நீங்காமல்  அவன் என் நிலம்  நுழைய  அனுமதியேன்” என வஞ்சினம் உரைத்தான். முமனகத்தின் மன்னன்  அனங்கன் பேரழகன்.  மாவலியன்  அவனினும் இளையவன். அனங்கனின் வஞ்சினம்  மாவலியனை எட்டியது.  முமனகம்  வீழ்ந்தது. மாவலியன்  அனங்கனைக் கொல்லவில்லை. அவன் கண் முன்னே  அவன் ஆறு புதல்வர்களின் தலையும்  வெட்டப்பட்டு  அவை  வளையீட்டியில் கோர்க்கப்பட்டு அனங்கனுக்கு மாலையெனப் போடப்பட்டது. வெறித்த விழிகளோடு பித்தேறி நிற்கும்  அனங்கனை புழுக்கள்  மண்டிய  அவன் புதல்வரின் சிரங்களுடன் நகர்வலம்  அனுப்பினான்  மாவலியன்.  அக்காட்சி...

9 வெண்மை என்பது  நிறமல்ல. அது முழுமை.நிறைவு. வலிமை. ஆவல். முனைப்பு. வெற்றி. புகழ். தேக்கம். அழிவு. வெண்மையென்றாவதால் வாழ்கின்றன உயிர்கள். பெரும்  புல்வெளிகளால் சூழப்பட்ட அச்சிறு தேசம் அணுகிப் போரிட முடியாத இயற்கை அரண்களால் வளைக்கபட்டிருந்தது. குளிர் பரப்புகளுக்கு நடுவில்  நின்றிருந்த அத்தேசத்தின் காலம் விடியலின் புணர்ச்சி போல முனைப்பற்ற இன்பம்  கொண்டு  தேங்கித் ததும்பி நின்றது. புற்களால் முளைத்தன பசுக்கள். அசைபோடும் பசுக்கள்  போல துய்ப்பதன்றி வேறேதும்  அறிந்திருக்கவில்லை  வெண்குடிநாடு என்று அழைக்கப்பட்ட அப்புற்பரப்பின் மக்கள். ஓங்கிப் பேசினாலே அஞ்சினர். ஆணுடல்  பெண்ணுடலை தீண்டிக் கொண்டே இருந்தது. எப்போதும்  காமுற்றிருந்தனர் ஆண்கள். கனியக் காத்திருந்தனர் பெண்கள். பசு மெல்லும் ஒவ்வொரு  பசுமையும்  வெண்மையென அவர்கள்  கலன்களில் நிறைந்தது. மட்கிய முதியவளும் மணம் வீசினாள். அவர்கள்  வியர்வையிலும் வெண்ணெய்  மணம்  எழுந்தது. பசுஞ்சாணமும் பசு நெய்யும்  மணத்துக் கிடந்தன  வீதிகள். விழுந்தே அறியாததால...

8 அன்பு கொண்டொழுகுதலன்றி சுனதன்  வேறேதும் அறிந்திருக்கவில்லை. குலம்  காக்க  வந்த  தெய்வமென  அவனை வணங்கியது மலை நோக்கி  தினம்  தினம்  வந்த  துயரவர்  கூட்டம்.  முதலில்  நிரை வகுத்து அவ்விடம்  அடைந்த  நூற்றியிருபது பேரும்  மக்களை மலை நோக்கி  கொண்டு  வந்தனர். சமவெளி  மட்டுமே  கண்டிருந்த  மக்கள்  அம்மலை வாழ்வை  விரும்பவில்லை.  தங்கள்  தலைவனென மதித்த  மாசறியானும் தெய்வமெனத் தொழுத சுனதனும் இருக்கையில்  அவ்விடம்  நீங்கவும்  அவர்கள்  விரும்பவில்லை.  பேசும்  மொழியன்றி அவன்  எந்த  நூலும்  கற்கவில்லை.  இயற்கை  அள்ளி  விரித்தது  அவன் முன் அறிதலின்  பெரும்பாதையை. அவன்  கால்கள்  அனிச்சையாய்  அறிந்தன அக்காட்டினை. தொடக்கத்தில்  அவன்  செய்கை  கண்டு  பயந்தாள்  அவன் தாய் சுமதனி . ஆனால்  கருநாகக் குஞ்சுகளை  தாய்  நாகத்திடம்  அவன்  நழுவவிட்ட ...

7 ஆதியில்  இருந்தது  என்ன?  அதுவும்  அறிந்திருக்கவில்லை.  அறியவில்லை  என  அறிந்த  போது  அறிதலாகி வந்த  தன்னை  அது  உணர்ந்தது.  அறிதலுக்கு முந்தைய  கணத்தை மீட்டெடுக்க முயன்று  முயன்று  தோற்றது. அவிழ்த்துக்  கொட்டி தன்னைத்  தேடத்  தொடங்கியது.  யுகங்கள்  கடந்த  அந்தப்  பெருந்தேடலில் புடவியென்றாகி  அதில்  புவியென நின்றது.  அறிக! அறிதலின் வேட்கையில்  எரிகிறது  இப்புடவி. அவ்வனலில் கொதிக்கிறது  இப்புவி. அறிக! புல்லிலும் புனலிலும் சொல்லிலும் அது தேடுவது தன்னைத்தான்.ஆக்கியது  தன்னை  வகுத்துக்  கொண்டது.  ஆக்கியவளென்றும்  ஆக்கியவனென்றும். இருமையிலிருந்து  ஒருமை  நோக்கிச்  செல்ல  நினைத்து  மும்மை உருவாகியது. அதன்  குழந்தைகள் நாம்.  இறை  என நாம்   அழைக்கும்  அதனை  வணங்குவோம். மோதமதி  சுனதனின்  கதை  சொல்லும் முன்  இறைவனை  துதித்துக்  கொண்டாள். ...

6 அறிக நொடி நொடியாய்  துயரை தனிமையை  வலியை உணரும்  உயிர்களால்  உய்கிறது  இவ்வுலகென. பாணன்  தொடர்ந்தான். முப்பக்கமும் கடல் சூழப்பட்ட பெருநிலமான ஆழிமாநாட்டின் வடக்கெல்லையாய் உயர்ந்திருந்த எவர்தொடாமேடு   என்றழைக்கப்பட்ட  பெரு மலையின்  மையமே சுனத வனம்.ஆழிமாநாட்டின் விரிவின் உச்சமாய் நின்றிருந்தது  எவர்தொடாமேடு.  நூற்றியிருபது தனியரசுகளாய் பரவியிருந்த  ஆழிமாநாடு  சுனத  வனம்  என்பதை  கதைகளாய் மட்டுமே  அறிந்திருந்தது. அங்கு உறைகின்றனர்  நம் மூதாதையர்  என ஒவ்வொரு நாளும் அத்திசை தொழுதனர் மக்கள்.சுனத  வனத்தினரும் தங்கள் எல்லை  தாண்டி  ஆழிமாநாட்டின்  நிலம் நோக்கிச்  சென்றதில்லை.  அவர்களின்  தேவைகள்  அனைத்தும்  பெருங்கருணையின் வடிவென  நின்றிருந்த  சுனத  வனத்திற்குள்ளேயே நிறைவேறியது. பெருந்தந்தை சுனதன் பிறந்த  குடி வனம் கடந்து  மண்  அடைவதில்லை  என்ற  கொள்கையே வகுக்கப்பட்டிருந்தது சுனத  வனத்தினில். துயரவர்களில் ...

5 "அன்னையைப்பாட எழுந்த மைந்தன் என எனைக்  கொள்ளட்டும் இத்தேசம். அறிக! அன்னையால் நிறைகிறது இங்கு வாழ்வென." சவில்யத்தின் வணிக மன்றில் பாணன்  ஒருவன் ஆதிரையின் கதையை பாடத் தொடங்கினான். சாளரத்தின் வழி அவன் உடலசைவுகளை கவனித்தவாறே சிலைத்து அமர்ந்திருந்தாள் மோதமதி. சுனத வனம் எனப்பட்ட பெருங்காட்டில்  தனித்தலைந்து கொண்டிருந்தாள்  ஆதிரை.  அவளை  அக்காடறியும். பிறந்தது  முதல்  பிரிதொன்றும்  அறிந்திராத  பேதை  அவள்.  சிம்மம்  அவளை சினந்து  நோக்காது. நாகங்கள் நட்பென அவளைத்  தழுவும்.  சுனத  வனத்தின்  பெரு  மூப்பன் அலங்கன் நீண்டு  மெலிந்த  உடல்  கொண்டவன். ஆதிரையின்  தகப்பன்.  பதினாறு  மகன்களுக்கு  பிறகு  பிறந்தவள்  ஆதிரை.  கறுத்த  தேகத்தினலாய்  அவள்  மண்  நுழைந்தபோது அலங்கன் துணுக்குற்றான். நீள்  விழியும் நீள்  உடலும்  கொண்ட  ஆதிரை  கொட்டும் மழைநாளில் பிறந்தாள். ஏடுகள்  கற்கத்  தொடங்கியவன்றே வாளும் ...

4 ஆதிரை  மாரதிரன்  தலை வீழ்த்தியவன்று  சவில்ய கோட்டம்  உறைந்திருந்தது. எந்த வித ஒற்றுச் செய்தியோ வதந்தியோ நகரில்  பரவவில்லை.  ஆதிரையின்  படைவீரர்கள்  அன்று  முழுவதும்  நகர்  நுழைந்தவண்ணம்  இருந்தனர்.  நாற்பதாயிரம்  வீரர்கள்  கொண்ட  மாரதிரன்  காலாட்படை  தளபதிகளின்  ஆணை  பெற முடியாமல்  செயலற்று  நின்றது. நள்ளிரவு  நகர்  புகுந்த  கணபாரனின்  குறும்படை ஆதிரையின்  வீரர்களில் திறன் வலுத்தவர்களையே கொண்டிருந்தது. உச்சி   எட்டும் வேளையில்  கோட்டையின் அனைத்து  புறங்களில்  இருந்தும்  உள் நுழைந்தனர்  நானூறு  வீரர்கள்.  வெகு  நாட்கள்  போர் அறிகுறிகள்  தென்படாமல் வாழ்ந்திருந்த கோட்டைக் காவலை  ஏமாற்றுவதும் சில இடங்களில்  வீழ்த்துவதும்  கணபாரனின்  நேரடி  கட்டுப்பாட்டிலிருந்த  வீரர்களுக்கு  சிரமம்  தருவதாக  இருக்கவில்லை.  நான்கு  பெருந்தொகுதிகளாக தொகுதிக்கு பத...

3 "தொடங்கியது  பெரும்  யுத்தம். மண்ணில்  நிகழ்ந்தவை  அனைத்தும்  இறைவனை கோபமுறச்  செய்தன.  மனிதன் வஞ்சம்  நிறைந்தவன். ஆணை  பெற்று  ஆள வேண்டியவன் ஆணை பிறப்பித்தவனை வீழ்த்த  நினைத்தான். மனித  பலம்  கூடிக்  கொண்டே  வந்தது.  பலம்  கூடுகையில் கடவுளின்  கருணை  சுரப்பான நீரின்  பரப்பு  குறையத்  தொடங்கியது.  இறைவனை  எதிர்க்கும்   மனிதனின்  யுக்தி  இறைவனைக்  குழப்பியது" மோதமதியின்  கதையை  புரிந்தும்  புரியாமலும்  கேட்டுக்  கொண்டிருந்தான் ஆதிரை மைந்தன்  அரிமாதரன். அவள்  தொடர்ந்தாள்.  “மனித  இனத்திற்குள்ளாகவே இறைவனை  கசிந்துருகித்  தொழும் ஒரு  கூட்டம் உருவானது.மனிதனின்  செயல்கள்  ஒவ்வொரு  முறையும்  இறைவனின்  கோபத்தை தூண்டும்  போதும் அவர்களுக்குள்ளேயே  பக்தியும்  நம்பிக்கையும்  முதிர்ந்தவர்களால்  ஒவ்வொரு  முறையும்  காக்கப்பட்டது. அவர்கள் ...

  2  அவ்விடியலை மோதமதி  அவ்வாறு  கற்பனை  செய்திருக்கவில்லை. இறந்த  போன  ஆதிரையின்  உடலை  தான்  ஏக்கத்தோடு பார்த்திருப்போம் என்றோ அல்லது கசக்கி எறியப்பட்டவளாக ஆதிரை  விடியலில் அரண்மனையின்  குறுவாயில் விட்டு  பித்துப்  பிடித்தவளென வெளியேறுவாள் என்றோ  தான்  நினைத்தாள்.  அக்கணம் தன்னை  ஒன்றும்  செய்ய இயலாத  கருணையின் வடிவென நினைத்துக்  கொண்டிருந்தாள். ஆனால்  இன்று  ஆதிரையின்  மஞ்சமாக்கப்பட்ட  தன் நிலவறையில் உடல் சுருக்கி  தலை  கவிந்து அமர்ந்திருந்தாள்.  கொலைத் தெய்வமென வெறி நடனமாடிய  ஆதிரை  சீர்மூச்சு வெளிவர  துயின்று கொண்டிருந்தாள்.  முதல்நாள்  பின் மதியத்தில்  தான் மோதமதி  ஆதிரையை  முதன் முறைக்  கண்டாள்.  நிறைவயிற்று நாடோடியென தெருவில்  பாடிக்  கொண்டிருந்தவளின் மயக்கும் குரல்  அரசவைச் சென்று  கொண்டிருந்த  பாடல்  குழுவுடன்  அவளை இணைய  வைத்திருந்தது.  அரண்ம...

பெருஞ்சுழி 1 “வெற்றி  முழங்கட்டும் எண்குடி வென்று மண்பகை கொன்று விண் புகழ் நோக்கும் கோவே வெற்றி  முழங்கட்டும் உன் வெற்றி முழங்கட்டும் விண் அதிரட்டும் முழக்கம்  விண்ணை வெல்லட்டும்” மாரதிரன் சபையில்  எட்டு  நாழிகை  நேரம் இடைவிடாமல் பாடிய ஆதிரை இவ்வரிகளுடன்  தன் கிணையை தாழ்த்தியபோது எழுந்தமைந்தது நிறைமாதத்தில் மேடிட்டிருந்த  அவள் வயிறு. கூர்ந்த விழிகளுடன்  உதட்டில்  இடக்கை  விரல்கள்  பதித்து  அவளை  நோக்கிய மாரதிரன் தன் நரைவிழுந்த மீசையை நீவிக் கொள்வதை கவலையும் பதட்டமும்  நிறைந்த விழிகளுடன் பார்த்திருந்தாள் அவன் அரசி மோதமதி. ஆதிரையை பார்த்தபோது அவளுக்கு  ஆத்திரம்  பொங்கியது. முதல்முறை கருத்தரித்திருக்கும் இளஞை. அவள் குரலுக்கும் பாடலின் உணர்வுக்கேற்ப  முகம் கொள்ளும் பாவனைகளுக்கும் அவை கொண்ட முற்றமைதியே பிண்ணனி என்றானது. அவள் தன் இறுதி வரியை பாடி முடித்ததும் அன்னை மடியில்  அனைத்தும்  மறந்து குறுஞ்சிரிப்புடன் உறங்கும் குழந்தையென கிடந்த அவை தன்னை தன் பொறுப்புகளுக்குள் இழுத்துக...

நண்பர்களுக்கு  அன்பு வணக்கங்கள்                                                   பெருஞ்சுழி என்ற தலைப்பிட்ட இக்கதை  தொகுதியின் வடிவம்  நாவலாக  இருக்கும் என்ற நம்பிக்கையுடன் தொடங்குகிறேன். கற்பனையில் உருவாக்கப்பட்ட ஒரு பெரு  நிலத்தில் நிகழும் வாழ்க்கையென  இத்தொடரை வகுத்துக் கொள்கிறேன். என்றென்றும் இருந்து வரும் "ஏன் இதெல்லாம் " என்ற வினாவின்  விடையைத்  தேடியே இப்படைப்பும் பயணிக்க இருக்கிறது. இணைந்து பயணிக்க என்னை வழிநடத்த என்னுடன் சண்டையிட கூர்தீட்ட உங்கள் அனைவரையும் அழைக்கிறேன். தினம்  இத்தொடர்  sureshezhuthu.blogspot.in , perunchuzhi.blogspot.in ஆகிய இரு தளங்களில்  வெளிவரும் . அன்புடன்  சுரேஷ் 

உயர எறியப்பட்டவளாக  உணர்ந்த மறுகணம் மண்ணில்   இருந்தேன். என்னுடன்  நான் மட்டும். எங்கே  நின்று கொண்டிருக்கிறேன். எதிரே ஏதேதோ  தெரிகிறது. ஏதேதோ  என்றா சொன்னேன். இல்லை  யாவும்  நான்  அறிந்தது தான். யாவும்  என எப்படி  சொல்ல முடியும். எல்லாவற்றின்  வழியாகவும்  என்னையே அறிந்த கொண்டிருந்த  நான் பார்த்தது  எல்லாம் நானே. நாணற்புதரில் நெளிந்த  ஒற்றை நாகத்தை   ஓராயிரம்  எனப்  பெருக்கி  என்னுள் நெளிய  வைத்தது   எது? நான்  அன்றுணர்ந்தது நாகத்தையா? நெளிவென என்னை முறுக்கிப் பிசையும் விசையையா? விழைவையா? இன்று எதிரே  தெரிகிறது  அன்னம். மண்ணில் விழைவது  விடுத்து  மண்ணையே உண்ண வைத்த அப்பருவத்தை அறியாப் பருவமென உதற  முடியுமா? காற்றில்  நீந்தி  நீரில் பிணைந்து  நெருப்பைத்  தீண்டி  வெளியில் விரிந்தெழ நினைத்தது  அறியாமையா? அன்னம்  ஊட்டி அழ வைத்தனர்  என்னை. என் நீர் வழிந்தது  விழியில்  அனல் கொதித்தது குருதியில்  அலை எ...