சுரேஷ் எழுதுகிறான்

ஆயுத சாலையில்  மயங்கிக் கிடந்தான் அரிமாதரன். "தாதையே! அறிக! போரென்பது அழிவு மட்டுமே. எத்தனை  நியாயங்களை  அள்ளிப் போட்டு மூடினாலும் அழித்தெழும் எண்ணம்  மட்டுமே  போர்! அடங்கா வெறி என்பதே போர்! உள்ளுறங்கும் மிருகம் நா சுழற்றி எழுகிறது! கிளர்ந்து விட்ட காமமும்  விடுபட்ட அம்பும் ஒன்றே என்றறிக!" அவன் செவிகளில்  விறலியின்  குரல் கேட்டது. கடலோசை நிறைந்த ஓரிடத்தில்  கல் மண்டபம்  ஒன்றில்  தலை சாய்த்து அமர்ந்திருப்பதாக தன்னை உணர்ந்தான். அதே நேரம்  தன்னை குனிந்து நோக்கும்  ஆதிரையை கண்டான். "இளவரசர் நஞ்சளிக்கப்பட்டிருக்கிறார். போர் நெருங்கும்  சமயத்தில்  உங்கள்  உறுதியை குலைக்கவே இச்செயல்  செய்யப்பட்டிருக்கிறது" என யாரோ சொல்வது கேட்டது.  ஆதிரை எழுந்துவிட்டாள். "அம்மா அம்மா" என கண்களில்  நீர்  வழிய அவளை அழைத்தான்  அரிமாதரன். "போருடை அணிவித்து அரிமாதரனை ஆயுத சாலைக்கு அழைத்து வாருங்கள். என் தேர் தட்டில் ஒரு பாதுகாப்பான சிற்றிடம் ஒருங்கட்டும். அவன் போரைக் காண வேண்டும். அவனுக்கு  நஞ்சளித்தவன...

எண்பது  வயதிருக்கும்  என எண்ணத் தக்க அந்த முதியவனுக்கு உண்மையில்  நூறு வயது கடந்திருந்தது. இளமையில்  பெரு வீரனாக இருந்தமைக்கான தடங்கள்  அவன் உடலில்  அழிந்து கொண்டிருந்தன. மதிழ்யம்  எனப் பெயர் கொண்ட ஆழிமாநாட்டின்  தென்னெல்லை தேசத்தை அவன்  அடைந்து மூன்று இரவுகள் கடந்திருந்தன. அன்னையின்  தாலாட்டை நோக்கி நகரும்  மகவென ஆழியை நோக்கி நடந்து கொண்டிருந்தான் முதியவன். கால்கள்  பின்னிட்டுத் தளர்ந்தன. சூரியனின்  இளங்கதிர்களே அவனை சுட்டெரிக்க  போதும்  என்றிருந்தது. ஆர்த்தெழும் கடலோசை கேட்கத் தொடங்கிய போது ஒரு மண்டபத்தை அடைந்தான்  முதியவன். ஏக்கம் நிறைந்த விழிகளுடன்  அவனை வெறித்து நோக்கின சுனதனின் விழிகளில். நிமிர்ந்த  உடலுடன்  எதிரே நின்றிருந்தாள் ஆதிரை. பாணரும் விறலியருமாக வந்த சிறு குழு மண்டப நிழலில்  அமர்ந்தது. இளம் விறலியின் திறந்த தோள்களை நோக்கி தன் கண்களை  திருப்பினான் முதியவன். 'உப் உப்' எனச் சொல்லி பெரிய விழிகளால்  அவனை நோக்கிச்  சிரித்தது விறலியின் தோளில்  கிடந்த குழந்...

மகாபாரதத்தில்  இடம் பெற்றிருக்கும்  ஒரு தொன்மத்தையாவது ஒரு பெயரையாவது அறியாத ஒருவர் நம்மிடம்  இருப்பதற்கான வாய்ப்பு  மிகக் குறைவு. நாமே அறியாமல்  மகாபாரதம்  நம...

வெங்காற்று வறண்ட மதீமத்தை அழித்து எழுதத் தொடங்கியது. ஆதிரையைக் கூடியவனும் அவன் மேல் விழுந்த பன்றியும் மணலால் உண்ணப்படுவது போல்  மறைந்து கொண்டிருந்தனர். ஆதிரை நடந்தாள். விரிந்த கூந்தலும் வெறி மின்னும்  விழிகளுமான ஆதிபுரம்  நோக்கி நடந்தாள். எதிர் நின்று வரவேற்றார்  ஆதிபுரத்தின் தலைவர். "என்னைக் கூடியவன் இறந்தான்" என்றாள் சிவந்த விழிகளில்  கனல் தெறிக்க. "கருமேனியன் கைக்குழந்தையின் இதழ் சிரிப்புடையோன் வலுத்து விரிந்த மார்புடையோன் காட்டின் அந்தரங்க மணம் பரவிய உடலுடையோன் என் வழியாகவே பெண்ணை அறிந்தவன் இறந்தான். துள்ளி ஓட நினைத்த கரும்பன்றியை குத்திய எடை மிகுந்த ஈட்டி ஒன்று  என்னவனின் கழுத்துடைத்து தொண்டை முழை வழியே வெளியேறியது. அவன் இறந்தான். என்றென்றைக்குமாக இல்லாமல்  ஆனான். ஏன்? எட்டு நாழிகை  நேரம்  மட்டுமே  எனக்கென வாழ்வு வகுக்கப்பட்டுள்ளதா?" என தணியாமல்  கேட்டாள் ஆதிரை. "ஆணையிடு தாயே! எய்தவனின் உடல் கிழித்து உள் அள்ளி உன் காலடியில் எறிகிறேன். எழட்டும்  நம் படை" என்றவாறே  ஆதிரை  முன் கை கூப்பி நின்றான்  முதிர...

சகந்தர்  விவாதங்கள்  முடிந்து இறுதியாக  எழுந்தார்.அவை அவர் கூற்றினைக் கேட்க முற்றமைதி  கொண்டு நிலைகொண்டது. "சுனத சாசனம் மண் நிகழ்ந்த ஒரு பேரற்புதம் என அவையோர் பலர் உரைத்தனர். அத்தகைய  வார்த்தைகளை நான் பயன்படுத்துவதில்லையெனினும் அவர்கள்  கூற்றினை  நான்  மறுக்கவுமில்லை. ஈராயிரம்  ஆண்டுகள்  கடந்த மிகத் தொன்மையான நூல்  சுனத சாசனம். தன் உடல் வழியே நிலங்களை  அறிந்ந சுனதனின்  தெளிந்த சொற்களை கூழாங்கற்கள் மத்தியில்  வைரமென என் அகம் கண்டுகொள்கிறது. சுனத  சாசனம்  முழுவதுமாக சுனதனால் இயற்றப்படவில்லை. ஆதிரையும்  சுனத சாசனத்தை  முழுமை கொள்ளச் செய்யவில்லை. அதிகபட்சம்  எழுநூறு  ஆண்டுகளுக்கு  முன்னர்  தான்  சுனத சாசனத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும்  நாடுகள்  உருவாகி வந்தன. எனவே சுனத சாசனத்தில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும்  நூற்றியிருபது  தேசங்களும்  உருவான பின்னரே அப்பெயர்கள் சுனத சாசனத்தில் இணைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். எங்கள்  பேராசான்  சுனதரின் நோக்கம் அ...

சவில்யத்தில்  பெருங்கோட்டைகள் எழுப்பப்பட்டன. மூன்று தேசங்கள் வந்து  தொடும்  எல்லையிலும் படை நிரைகள் வலுப்படுத்தப்பட்டன. எந்நேரமும்  சவில்யத்தின்  படை எழலாம்  என அஞ்சிக் காத்திருந்தன திருமீடமும் ஆநிலவாயிலும். சவில்யத்தினும் பெரிய நாடு என்பதாலும்  வன்தோளனின் மீதான  பயத்தினாலும் திருமீடமும்  ஆநிலவாயிலும்  சுனதபாங்கத்திடம் நல்லுறவு கொண்டன. வன்தோளன்  விரும்பினால் சவில்யத்தின்  மீது படை கொண்டு  செல்லவும்  சித்தமாக  இருந்தன இரு தேசங்களும். ஆனால்  மக்களின் எண்ணம்  வேறாக  இருந்தது.  பெரு வணிகர்கள்  பலர்  கடலோர  தேசமான  சவில்யத்தை நோக்கி தினம் தினம்  வந்தனர். நில வழியாக சவில்யம்  நோக்கிச் செல்பவர்களும்  பெருகினர். ஆழிமாநாடு  முழுவதிலிருந்தும்  ஆழியில்  கலக்கும்  ஆறுகளென வணிகர்களும்  மக்களும்  சவில்யம்  நோக்கி வந்தவண்ணமிருந்தனர். ஆழி முகப்பென ஆயின சுனதபாங்கமும்  திருமீடமும்  ஆநிலவாயிலும். அத்தேசங்களிலும் வணிகம்  பெரு...

உவகையன்றி வேறேதும்  அறிந்திருந்தானா அவன்? உவகையன்றி வேறேதும்  உண்டா இவ்வுலகில்?  எதை நினைத்து  உவப்பது என்றெண்ணும்போதே எதை நினைத்து  உவக்காமல் இருப்பது  என்கிறான் அவன். ஒவ்வொரு  துளியும்  மழையே என்றெண்ணும் போதே ஒவ்வொரு  மழையும் துளி என்கிறான். ஒளியையும்  இருளையும்  பிரித்தவனே திசையை அறிகிறான். அவன் ஒளியின்  ஒவ்வொரு  கணுவிலும் இருளை சுவைப்பவன் இருளின்  ஒவ்வொரு  துளியிலும் ஒளியை அறிபவன். கூடியசைந்து செவியறியா மென்மொழி பேசி நெட்டி முறிக்கும்  மூங்கில்களே இறைவனின்  மூச்சு இப்படித்தான்  இருக்குமோ? மதீமம்  என்கின்றனர். அவள் என் பெருந்தோழி மதீமை. நீரின்றி நீண்டு கிடக்கும்  அவள் உடலை மலடென்கின்றனர் மண் என்கின்றனர். மடையர்கள்  கருவறை திறக்காது முலை கனியாது நிற்பவள் கனவில்  சுமக்கிறாள் கோடி புதல்வர்களை என அறிவதில்லை. பன்றியென  பரவிக்  கிடக்கின்றன அவள் முலைகள்.  வாஞ்சையோடு நக்கும் அன்னை நாய் அவள். கன்றிலிருந்து கண்ணெடுக்காமல் குனிந்து  மேயும் பசு. முட்டை திறந்து எட்டி...

சபையினர் முற்றமைதி கொண்டிருக்க பாணன் தொடர்ந்தான். ஆதிரையின் விழிகள்  விரிந்தவண்ணம்  இருந்தன. அவள் முகம்  கண்ட ஒவ்வொரு சிரமும் தாழ்ந்தது. மல் புரிந்த வீரர்கள்  அடுமனை அமர்ந்த பெண்கள்  கூவிச் சிரித்து விளையாடிய  குழந்தைகள் என அனைவரும் அவளருகே வந்தனர். சந்தேகம்  கொண்டவர்களாய் அவளைப் பின்  தொடர்ந்தவர்களில் சிலர் அவள் கூந்தலை  பிடித்திழுத்தனர். மகோதவன்  எவரையும்  கவனிக்காமல்  சென்று கொண்டே இருந்தான். மூங்கில்  மரங்களை நெருக்கமாக ஊன்றி  குறுக்கும் நெடுக்குமாக  பல தடுப்புகளை ஏற்படுத்தி வீடுகளை  அமைத்திருந்தனர். ஆதிரை  அவர்களிடம்  ஒரு அடங்கிய தன்மை வெளிப்படுவதாக எண்ணிக் கொண்டாள்.  சிறு வேலியைக் கடந்து ஒரு மூங்கில் குடில் தனித்து  நின்று  கொண்டிருந்தது. அங்கிருந்து அமைதி பெருகி வழிந்து அனைத்தையும்  மூடுவது போல் அக்குடிலை நெருங்க நெருங்க மௌனம்  பெருகத் தொடங்கியது. குழந்தைகள்  ஓடி விட்டன. மகோதவன்  முன் நடக்க ஒரு கணத்தில்  தன் பின்னே யாரும்  இல்லை  என்...

மூவாயிரம்  இரவுகளும் பகல்களும் அவள் நடந்தாள். பாதி உண்ணப்பட்ட எச்சங்களை  மட்டுமே  மனிதன்  எனக் கண்டாள் ஆதிரை. ஆழிமாநாட்டின்  அத்தனை தேசங்களிலிருந்தும் கூடணையும் பறவைகள்  என எவர்தொடாமேட்டிற்கு வந்த வண்ணமே இருந்தனர் என்பதை ஆதிரை கண்டாள். கருத்த தேகத்தினர்களான தென்னவர்களும் மஞ்சள்  நிறம் கொண்ட கிழக்கு தேசத்தவர்களும் கருஞ்செந்நிற உடல் கொண்ட மலைக்குடியினரும் என ஆழிமாநாட்டின்  குடிகளில் பலர் அங்கு இறந்து கிடந்தனர். ஆதிரையின் உடல் வலு ஏறியபடியே வந்தது. முழுமையான கானக மகளாக அவள் மாறிவிட்டிருந்தாள். அவள் புலன்கள் கூர்மை கொண்டிருந்தன. உறங்கும்  போதும்  விழித்திருந்தது உள் விழி ஒன்று. கருமுத்தென உடல் மின்னத் தொடங்கியது. கரு நிலவு நாளொன்றில் கருத்த தேகத்தினளாய் தன்னெதிரே தான் நிற்பதைக் கண்டாள் ஆதிரை. பின்னரே அதுவொரு பாறை புடைப்பென அறிந்தாள். நிமிர்ந்த தோள்களுடன் நின்றிருந்த அச்சிற்பத்திற்கு கீழாக சில குழந்தைகள்  விளையாடுவதைப் போன்ற உருவங்களும் செதுக்கப்பட்டிருந்தன. அத்தனைக் குழந்தைகளையும்  தான் முன்னரே கண்டிருப்பதாக ஆதிரை எண்ணினாள். அச்ச...

மரப்பிசிர்களை கவ்விக் கவ்வி மேலேற்றுகின்றன சிட்டுக்குருவிகள். பொத்தென தரையில்  விழுவது போலிறங்கி விர்ரென மேலேறி ஒரு பசுங்கொடியில் கூடமைக்கின்றன. இளஞ்சிட்டொன்று தன்னினும்  பல மடங்கு  நீளம் கொண்ட ஒரு ஓலையை கொடியில் ஏற்ற முயன்று தூக்கி  கொடியை அடைவது வரை வென்று விட்டது. அங்கு ஏற்கனவே  அமர்ந்திருந்த இன்னொரு சிட்டுடன் இணைந்து ஓலையை வளைக்க முயல்கிறது. கவ்விய ஓலையை ஒரே நேரத்தில்  இரு சிட்டுகளும் விட்டுவிடவே காற்றுடன் நாணி நாணி மொழி பேசி மண் தொடுகிறது ஓலை. சில நொடிகள்  திகைத்துப் பார்த்த  சிட்டுகள் இரண்டும்  "கீச் கீச்" என சண்டையிடத் தொடங்குகின்றன. விட்டெறிந்த கல்லென வந்தமர்கிறது இன்னொரு சிட்டு. அது வந்ததும்  சண்டை ஓய்கிறது. அது கூடமைக்கும் மரப்பிசிர் எடுக்க கொடி விட்டு கீழிறங்குகையில் மீண்டும்  சண்டையிலாம் என எண்ணம் கொண்டு விட்டன போலும்  இரு இளஞ்சிட்டுகளும். மிச்சத்தை நாளை பார்க்கலாம்  பெரு மூச்சுடன்  எழுந்து நடந்தால் ஆதிரை. சிம்மக் குருளைகள் முகம் அறைந்து விளையாடும் முதுகில்  இணையும்  இரு எலும்புகளும் எழுந்தமை...

நண்பர்களுக்கு வணக்கம் பெருஞ்சுழி  அத்தியாயம்  27-ல்  26-வது  அத்தியாயமே  திரும்பவும்  பதிவிடப்பட்டுள்ளதை  இப்போது தான் கண்டறிந்தேன் . இடையில் நிகழ்ந்த குழப்பமாகவும்  இருக்கலாம் . இப்போது சரி செய்துவிட்டேன் .தொடர்ந்து வாசிப்பவர்களிடம்  மன்னிக்க வேண்டுகிறேன் . சுரேஷ்  ப்ரதீப்  

படகின்  அமர முகப்பில்  அமர்ந்து வேடிக்கைப் பார்த்து வந்தான் இரண்டரை வயது சிறுவனான வன்தோளன். எவர்தொடாமேட்டின் கிழக்கில்  உற்பத்தியாகும்  மதீமம்  சுனதபாங்கத்தி...